De term ‘constructiestaal’ (of ‘bouwstaal’) wordt vaak gebruikt door opdrachtgevers en aannemers.  Aan de kant van de staalproductie (en in staalnormen) wordt het begrip ‘koolstofstaal’ gebruikt, en de producten die hieronder vallen worden verder opgedeeld in ‘lange producten’ en ‘vlakke producten’, die dan warmgewalst of koudgewalst/koudgevormd kunnen zijn.

Roestvast staal (rvs) heeft - volgens de Europese normen - een minimaal chroomgehalte van 10,5 % en een maximaal koolstofgehalte van 1,2 %. Als deze twee voorwaarden vervuld zijn, ontstaat een beschermende, zelfherstellende chroomrijke oxidelaag - de passivatielaag.

Weervast staal ('corten') is bestendig tegen atmosferische corrosie. Het vertoont het typische, bruine patina. Het gebruik ervan is in de jaren 1960 uit de Verenigde Staten naar Europa overgewaaid. Oorspronkelijk was het uitsluitend verkrijgbaar onder de merknaam Cor-ten. Nu is het verkrijgbaar onder verschillende merknamen, oa. Indaten, Arcorox...

Bij gewoon constructiestaal slaagt men erin door hogere concentratie van koolstof in het staal, de mechanische eigenschappen ervan te verbeteren. Dit koolstof brengt evenwel een nadeel met zich mee, namelijk met de stijging van koolstof neemt de vervormbaarheid en lasbaarheid af. Oplossing : een verbetering van het materiaal op zowel metallurgisch vlak (andere opbouw), chemisch vlak (andere legeringen) en walsprocesvlak (een correcte combinatie van druk en temperatuur).