De voetgangersbrug van Esch-sur-Alzette, een prachtig staaltje hedendaagse architectuur, verbindt het hart van de stad met de groene ruimte van het Parc du Gaalgebierg. Dit gedurfde project is het resultaat van de samenwerking tussen het architectenbureau Metaform en het studiebureau Ney & Partners.
De passerelle bevindt zich op de rotonde van de boulevard John F. Kennedy en bestaat hoofdzakelijk uit staal (voor de realisatie ervan was 260 ton staal nodig). Ze loopt over een afstand van meer dan 100 m boven de Luxemburgse spoorwegen.
De ligging maakte de plaatsing van de passerelle erg complex. De brug die een hoogteverschil van 21 m moet overwinnen, moet enerzijds een afstand van 108 m overbruggen om op het niveau van de heuvel van de Gaalgebierg uit te komen en anderzijds onder de hoogspanningsleidingen en boven de bovenleidingen lopen.
Uitgangspunt bij de bouw van deze passerelle en een van de belangrijkste klippen die moest worden omzeild, was de noodzaak om de passerelle niet op een pijler in het midden te laten rusten omdat die de toekomstige uitbreiding van de perrons zou kunnen verhinderen. Daarom mocht de brug slechts twee steunpunten hebben, wat overigens heeft geleid tot een vloeiende vorm die van de ene kant naar de andere gaat.
In plaats van de verschillende onderdelen afzonderlijk te benaderen afhankelijk van hun functie (een balk voor de draagstructuur, een leuning, een dak, enz.), maakt deze passerelle op een vernieuwende wijze gebruik van staal door de verschillende functies in een enkele constructie te integreren. De gebogen en verstijfde staalplaten uit staal S355 met een dikte van 10 à 25 mm die de ‘huid’ vormen, doen gelijktijdig dienst als draagstructuur, leuning, dak en verloren bekisting voor de staalbeplating. De uitsnijdingen aan de zijkant komen overeen met de verdeling van de krachten en maken het geheel erg licht.
Overeenkomstig de statische logica neemt de passerelle een vloeiende vorm aan en lijkt ze een stalen blad dat werd gekromd, gebogen en versneden. Zo krijgt de volumetrie van het geheel gestalte door een homogeen stalen oppervlak: de huid van de het gebouw. Dit oppervlak wordt aan de buitenzijde in het wit geschilderd om de lijnen van het ontwerp te accentueren en aan de binnenzijde in rood ijzeroxide als verwijzing naar de rode aarde van het gebied Minette.
Aan het uiteinde bevindt zich in die huid van staal een vrijstaande betonnen schacht met een stalen wenteltrap en een panoramische lift. De trap zorgt voor transparantie, filtert het licht en verandert de beklimming in een schilderachtige route met verschillende uitzichten op de stad.
