Ondertitel: Een brug als scharnierend portiek met stijven knopen
Tekst: <p>In het kader van de vernieuwing van de Sint-Bernardus abdij te Hemiksem moest de nieuwe bibliotheek toegankelijk gemaakt worden voor de inwoners van de gemeente Schelle. Een brug boven de Benedenvliet, een niet bevaarbare waterweg die de grens vormt tussen de twee gemeentes, was dus nodig.</p>
<p>De brug is een portiekbrug van 42,50 m lang in weervast staal. Het brugdek is een verstijfde staalplaat die op twee draagbalken steunt. Deze gesloten draagbalken lopen aan elke kant van de brug naar beneden door als dragende ‘benen’ om de portiekstructuur te vormen. Onderaan komen ze samen in één punt. Dit punt is scharnierend (rocker bearing in RVS). De brug is dus een scharnierend portiek met stijven knopen. De uiteindes van het brugdek steunen op elk landhoofd op twee klassieke neopreen oplegtoestellen die de thermische uittzettingen toelaten. De landhoofden zijn in gewapend beton gebouwd en gefundeerd op micropalen. </p>
<p>De stijlen van de weervast stalen leuning zijn gefabriceerd uit dunne stalen platen met variable hoogte om een visuele bewegelijkheid aan het geheel te geven.</p>
Tekst: <p>De losse groenstroken aan de Leidse Singel zijn verbonden door vijf bruggen en vormen nu een recreatieve binnenstadscirkel in Leiden (NL).</p>
<p>De boog van de bruggen wordt gevormd door een serie roestvast stalen bollen met een diameter van 100 mm, die met een roestvast stalen staaf van 40 mm aan elkaar geregen zijn (als in een kralenketting), en via U-vormige staanders van weervast staal wordt gestabiliseerd. De constructieve rol van de stijlen is tweeledig: ze zijn de ‘hangers’ van de boogbrug en ze zorgen voor laterale steun van de slanke bogen. Gezien de veelheid aan stijlen, is de over te dragen kracht tussen stijlen en boog relatief klein. Door de boog en de stijlen worden rvs-pennen gevoerd die verlijmd worden in een pasgat. Er is geen rechtstreeks contact tussen het roestvast staal en het weervast staal van de stijlen.</p>
<p>Het dek is ingevuld met gebakken straatklinkers, veelvuldig toegepast in de Leidse binnenstad. De drie verschillende materialen vragen relatief weinig onderhoud met een vergevingsgezind verouderingsproces, net zoals die van het park zelf.</p>
Tekst: <p>De stadsbrug De Oversteek verbindt Nijmegen-West met de stadsuitbreiding op de noordoever van de Waal.</p><p>De brug bestaat uit vier rijbanen en een pechstrook. Aan de stadskant is een pad van 4 m breed voor fietsers en voetgangers gecreëerd. De totale lengte van de brug is 1.195 m, inclusief aanbruggen. De stalen brugconstructie is met een hoofdoverspanning van 285 m de grootste enkelvoudige boogbrug in Europa. Deze hoofdoverspanning overspant niet alleen de vaargeul, maar de hele rivier.</p><p>De boogconstructie sluit aan op de vormgeving van de oude Waalbrug. Het traditionele metselwerk met bakstenen aan de zijkanten van de aanbruggen verwijst naar Nijmegen als stad en geeft de brug een stedelijk karakter.</p><p>Door gebruik te maken van de krachtswerking van de boog is de brug met een minimum aan staal uitgevoerd. Vanwege deze slankheid van de brug, de beeldkwaliteit en de eisen voor de brandveiligheid is geopteerd voor hoogwaardig staal.</p>
Tekst: Ouvrage d’art au sens le plus large du terme, repère esthétique, élément de développement urbain : le Brigandsbrug à Ingelmunster est tout cela à la fois. L’ouvrage en arc à 5 parties possède une longueur totale de 286 mètres, enjambe le canal Roulers-Lys et relie la place du marché au quartier de la gare. L’élégance du design et la sophistication des détails, qui s’accordent parfaitement avec le contexte spatial et paysager, confèrent à cette perle architecturale un caractère unique.
Tekst: <p>Entrer à Anvers par l’Escaut et s’amarrer avec classe à Het Steen, le château médiéval situé à deux pas de la Grand Place et de sa cathédrale emblématique : ce rêve redevient réalité. Grâce au nouveau terminal de croisière du Jordaenskaai, la métropole anversoise s’affirme plus que jamais comme une halte de choix pour les touristes qui explorent le monde en bateau. Désormais, ces derniers peuvent directement se rendre dans le centre historique via un ponton en trois parties d’une longueur totale de 360 m, un pavillon de douane flottant et deux passerelles de 70 m de long, dont la pente varie en fonction du niveau de l’eau. Un projet prestigieux dans lequel l’acier a joué un rôle crucial.</p>
Tekst: <p>La Musée de la Marine d’Amsterdam se trouve depuis 1973 dans le ’s Lands Zeemagazijn, un en-trepôt bâti en 1656 selon les plans de l’architecte de la ville Daniel Stalpaert. Liesbeth van der Pol, du bureau d’architectes Dok, a signé la rénovation générale ; Laurent Ney, de Ney & Partners, s’est chargé de la conception de la verrière de couver-ture de la cour intérieure, qui protège ce lieu de rassemblement des visiteurs. Le Service des Monu-ments Historiques avait, au départ, de sérieux doutes quant à la pertinence de cette couverture.<br>
La structure en acier a été conçue suivant la géo-métrie de la rose des vents qu’on retrouve sur les cartes maritimes historiques de la collection du musée. Cette géométrie de base a été rationalisée et divisée en triangles, quadrilatères, pentagones et hexagones. Cette forme permet à chaque élément de la verrière de participer au transfert des efforts.</p>
Tekst: <p>De voetgangersbrug van Esch-sur-Alzette, een prachtig staaltje hedendaagse architectuur, verbindt het hart van de stad met de groene ruimte van het Parc du Gaalgebierg. Dit gedurfde project is het resultaat van de samenwerking tussen het architectenbureau Metaform en het studiebureau Ney & Partners.</p>
<p>De passerelle bevindt zich op de rotonde van de boulevard John F. Kennedy en bestaat hoofdzakelijk uit staal (voor de realisatie ervan was 260 ton staal nodig). Ze loopt over een afstand van meer dan 100 m boven de Luxemburgse spoorwegen.</p>
<p>De ligging maakte de plaatsing van de passerelle erg complex. De brug die een hoogteverschil van 21 m moet overwinnen, moet enerzijds een afstand van 108 m overbruggen om op het niveau van de heuvel van de Gaalgebierg uit te komen en anderzijds onder de hoogspanningsleidingen en boven de bovenleidingen lopen.</p>
<p>Uitgangspunt bij de bouw van deze passerelle en een van de belangrijkste klippen die moest worden omzeild, was de noodzaak om de passerelle niet op een pijler in het midden te laten rusten omdat die de toekomstige uitbreiding van de perrons zou kunnen verhinderen. Daarom mocht de brug slechts twee steunpunten hebben, wat overigens heeft geleid tot een vloeiende vorm die van de ene kant naar de andere gaat.<br />In plaats van de verschillende onderdelen afzonderlijk te benaderen afhankelijk van hun functie (een balk voor de draagstructuur, een leuning, een dak, enz.), maakt deze passerelle op een vernieuwende wijze gebruik van staal door de verschillende functies in een enkele constructie te integreren. De gebogen en verstijfde staalplaten uit staal S355 met een dikte van 10 à 25 mm die de ‘huid’ vormen, doen gelijktijdig dienst als draagstructuur, leuning, dak en verloren bekisting voor de staalbeplating. De uitsnijdingen aan de zijkant komen overeen met de verdeling van de krachten en maken het geheel erg licht. <br />Overeenkomstig de statische logica neemt de passerelle een vloeiende vorm aan en lijkt ze een stalen blad dat werd gekromd, gebogen en versneden. Zo krijgt de volumetrie van het geheel gestalte door een homogeen stalen oppervlak: de huid van de het gebouw. Dit oppervlak wordt aan de buitenzijde in het wit geschilderd om de lijnen van het ontwerp te accentueren en aan de binnenzijde in rood ijzeroxide als verwijzing naar de rode aarde van het gebied Minette.</p>
<p>Aan het uiteinde bevindt zich in die huid van staal een vrijstaande betonnen schacht met een stalen wenteltrap en een panoramische lift. De trap zorgt voor transparantie, filtert het licht en verandert de beklimming in een schilderachtige route met verschillende uitzichten op de stad.</p>
